|
الهی !
نور تو ،چراغ معرفت بیفروخت ،
دل من افزونی ست.
گواهی تو ، ترجمانی من بکردند ، ندای من افزونی ست .
قرب تو ، چراغ وجد بیفروخت،
همت من افزونی ست.
بود تو کار من راست کرد ، بود من افزونی ست.
الهی !
از بود خود چه دیدم مگر بلا و عنا ؟ و از بود تو
همه عطاست و وفا!
ای به بر پیدا ، و به کرم هویدا.نا کرده گیر کرد رهی .
و آن کن که از تو سزا.
|
